1980’li yılların başından itibaren Almanya, Hollanda, Avusturya, İsveç, Macaristan gibi ülkelerde yapısal atıklar çeşitli tesislerde arıtılarak geri kazanılmakta ve yeniden kullanılmaktadır (Kılıç, 2012). Avrupa’da yapısal atık miktarının 180 milyon ton/yıl civarında olduğu ve üye ülkelerde bu atıkların geri dönüşüm oranlarının %5 ile %98 arasında değiştiği rapor edilmiştir (Dorsthorst ve Kowalczyk, 2022). Avrupa Komisyonu’nun 2011 yılında sunduğu inşaat ve yıkım atıklarının yönetimine ilişkin raporunda bu konuda en başarılı ülkelerin yüzde 98 ile Hollanda ve yüzde 94 ile Danimarka olduğu belirtildi. Diğer ülkelerde ise bu oran sırasıyla Estonya (%92), Almanya (%86), İrlanda (%80), Belçika (68), İngiltere (%65), Fransa (%62), Avusturya (%60), Litvanya’dır. (%60), Letonya (%46) (Avrupa Komisyonu DG ENV, 2011). Avrupa Birliği’nde (AB) ikincil geri dönüştürülmüş bina kaynakları, başta yol inşaatı olmak üzere yaygınlaştı (Nunes ve diğerleri, 2007). Üye ülkelerde bu atıkların yeniden kullanımına yönelik çevresel faktörleri ve teknikleri içeren bazı sistemler bulunmaktadır. Almanya, inşaat ve yıkım atıklarının kullanımı konusunda Atık Yönetim Otoritesine bağımlıdır (Weil ve diğerleri, 2006). İspanya’da ikincil ürünlerin kullanımına ilişkin teknik inceleme, Yol İnşaatına İlişkin Ulusal Genel Teknik Şartnamenin içeriğine bağlıdır (Pamuk, R., 2018). Portekiz, İtalya, Yunanistan ve Lüksemburg gibi ülkelerde geri dönüşüm oranları biraz daha düşük. Bunun nedeni ise bu ülkelerdeki toplam kaynakların yeterli miktarda olması ve ikincil malzeme pazarının bulunmaması olarak belirtilmektedir (Nunes, 2007). ABD’de özel şirketlerin işlettiği çok sayıda geri dönüşüm tesisi bulunmaktadır. 2005 yılı verilerine göre ABD’de 3100 asfalt ve beton geri dönüşüm tesisi, 700’den fazla ağaç işleme tesisi ve 24’ten fazla alçıpan ve asfalt çakıl geri dönüşüm tesisi olduğu rapor edilmiştir (Ölmez ve Yıldız, 2008).

Sayfalar: 1 2 3 4 5